Link naar "Bezoekers schrijven" van eerder!
Wat is er allemaal te doen in NEER? Wilt U dat weten, klik op deze link: "Agenda Neer"
Deze link is er om het: NIEUWS van NU en van EERDER! te zien.
2012 02 21 01. Nummer 1119.
Har Frenken, Neer. Van het veldkruis aan de Hagendoorn-Gendijk is het corpus gestolen.
Har Frenken stuurt het bericht en Tjeu Scheepers geeft uitleg over dat kruis en zend een paar foto's:
Opsporing verzocht.
Op het kruispunt Hagendoorn-Gendijk staat een hagelkruis.
Op dit kruis zat tot gisteren een bronzen christus corpus 80cm x 75cm.
Deze bronzen afbeelding van christus aan het kruis is gestolen.
Met de diefstal van het corpus gaat niet alleen een kerkelijke of financiële waarde verloren
maar is tevens een slag in het gezicht van diegene die zich de afgelopen decennia belangeloos hebben ingezet
bij de versiering en het onderhoud van dit hagelkruis.
Het is belangrijk dat iemand die
iets heeft gezien zich meld zodat het corpus terug komt?
Ik geef aan diegene die iets gezien heeft wat leid tot de opsporing van het christus corpus of de dader een beloning van € 500,- Har Frenken, 0622425131
Vanmorgen 21 februari 2012 kreeg ik nog een bericht binnen. Het kruis aan de Arixweg is ook vernield. Daar is ook geprobeerd het corpus van het kruis te krijgen, dat is echter mislukt, wel zeer grote schade aangericht. Zou U iets weten over de daders, laat het dan zeker weten.
Uitleg van meester Tjeu Scheepers:
Kruispunt
Hagendoorn-Gendijk.
(hagelkruis)
Dit kruis staat er ook al sinds mensenheugenis.
Wanneer het veldkruis geplaatst werd, weten we niet. Een mogelijke theorie:
We weten dat vroeger bij de heidenen (Germanen) de kruispunten der wegen een bijzondere verering hadden. Men ging naar deze kruispunten toe als men in contact wilde komen met de geesten van de overledenen. Bijeenkomsten en openluchtvergaderingen vonden hier plaats (van de geesten). Geweldige stenen menhirs werden er als geestenzetels heengesleept. De heidenen waren gewoon op deze stenen lichtjes aan te brengen.
Ook de praktische Romeinen, die op de kruiswegen en driesprongen hun grenspalen als uitgangspunten van hun landmetingen plaatsten, kenden de godsdienstige kleur van deze knooppunten. De palen werden onder bescherming van de goden geplaatst.
Geregeld werden de punten en palen bezocht en gecontroleerd door speciaal aangestelde priesters, welke plechtigheden vergezeld gingen van gebeden en offers.
Toen dan ook de eerste Christen-geloofverkondigers in onze streken verschenen, vonden zij bij de kruispunten van wegen echte, gloeiende haarden van bijgeloof en godsdienst. Ze probeerden, in overeenstemming met de ware leer, de taaie en oude gebruiken van de heidenen over te nemen en om te scheppen tot Christelijke ceremoniën.
Zo verdwenen voor en na de heidense altaren en wegtekens, maar op hun fundamenten verrezen de kruisen met een spaarruimte om te offeren.
Vroeger liep hier in de buurt een Romeinse weg. Vindt dit
“wegkruis” wellicht hier zijn
oorsprong in?
De wegkruisen waren op de eerste
plaats plaatsen waar gebeden werd. Dat gebed kan een individueel gebed van een
buurtbewoner of voorbijganger zijn , maar het was ook bij uitstek de plaats waar
je als gemeenschap, de buurt, samen kwam. Tot voor enkele jaren was het heel
gebruikelijk dat de buurt bij elkaar kwam bij het wegkruis om gezamenlijk,
meestal de rozenkrans, te bidden, vaak gebeurde dat op vaste tijden,
bijvoorbeeld in de mei of oktobermaand, maar vaak ook als er een bijzondere
intentie was, bijvoorbeeld als een buurtbewoner ernstig ziek of overleden was.
Zo’n plek groeide in de loop der tijd vaak uit tot het devotionele centrum van
een buurtgemeenschap, een plek waar lief en leed van de buurt in gelovig
vertrouwen werd gedeeld. Ook het versieren van het kruis is een uiting van de
devote omgang met het kruis. Rond bepaalde feestdagen, vaak ook in de Goede
Week, wordt het kruis extra versierd als uiting van dankbaarheid naar en eer
brengen aan God. Bij een wegkruis worden dan vaak bloemen gevlochten in de vorm
van een krans, die om het corpus of de armen van de Gekruisigde gedrapeerd
wordt. Mevr. Sijben
zorgt bij dit wegkruis voor de versiering in de Goede Week.
Of is dit misschien een echt oud "Hagelkruis"? Men zou aannemen van wel, want het staat zo eenzaam in het vrije veld.
In de loop van de geschiedenis heeft meer dan eens een zware hagelbui in de zomer grote schade veroorzaakt aan het koren op de velden. De landbouwers richtten daarom dikwijls een wegkruis op om God te vragen hen een dergelijke ramp te besparen.
Één hagelbui kon immers al het werk, dat een jaar lang aan de akker besteed was, teniet doen. Door één hagelbui kon het voedsel voor de hele lange winter verloren gaan zodat er armoede geleden werd op de boerderij.
Maar bleven de gewassen op de velden gespaard en kon de landbouwer de oogst veilig in de schuren opbergen, dan versierde hij uit dankbaarheid het hagelkruis bij zijn akker.
Maar- wat veel belangrijker nog is- van zijn eigen
overvloed deelde hij dan ook uit aan de arme mensen in de stad of het dorp. Ook
het uitdelen van eten gebeurde bij het hagelkruis.
Vroeger moet hier waarschijnlijk een eikenboom bij gestaan
hebben, want de echte oude Neerenaren noemen dit kruis "Kruis aan de
eikenboom". In 1940 stond bij dit kruis ook een stenen rustbank.
Met de ruilverkaveling is dit kruis een stukje verplaatst. In 1971 is het kruis vernieuwd.
In 1993 kocht Dhr. Har Frenken (Vlaas 10) de grond met kruis.
In november 1994 vernielden baldadige (dronken)jongeren het kruishout en corpus.
Passanten vonden nog enkele stukken van het vernielde corpus terug en brachten deze stukken naar Jo Beeren. De eigenaar heeft zij daar later opgehaald. De daders konden achterhaald worden; ze werden veroordeeld en moesten de schade vergoeden. Via het bureau Slachtofferhulp kreeg de eigenaar de schadevergoeding uitgekeerd.
Aan Tjeu Kuijpers ("Leuve"), Sloes, werd opdracht gegeven een nieuw eikenhout kruis te maken. Het oorspronkelijk afdakje en naambordje met de tekst: "Mijn Jezus barmhartigheid" zijn verwerkt in het nieuwe kruis.
De plaatselijke beeldhouwer Jos Dirix, Dries 11, kreeg opdracht een nieuw, bronzen, corpus te vervaardigen. Hij verwerkte de brokstukken van het oude corpus in de mal voor het nieuwe corpus. De beeldhouwer werkte volgens het cierperdu (giet)systeem. (verloren wassysteem)
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX